|
خورشيد ميان سكوت مقدسي طلوع مي كند، مه كبودي كه از بوي خوش جگن طلائي سنگين شده از جزيره سنگي به آسمان شناور است. جزيره كه ميان توده خواب آلود آب تيره، زير گنبد رنگ باخته آسمان نشسته، مانند مذبحي است براي الاهه خورشيد.
ستاره ها تازه رنگشان پريده، اما زهره سفيد هنوز در پهنه سرد آسمان تار، بالاي تيغه نازك ابرهاي كركي مي درخشيد. ابرها از اولين پرتو آفتاب صورتي رنگ شده اند و انعكاسشان در سينه ...
|
